ŞİİR DAMLASI; VEDA

Veda sözcükleri hep hüzünlü gelir insana değil mi? Ama bu kez öyle ağlamak ya da ağlatmak için kullanmıyorum bu sözcüğü dostlar. Bir şekilde bu dünyadan cismen ayrılma vakti geldiğinde neler yaşayabilirim diye düşündüm ve düşledim o zamanlar. Bir şekilde her canlı göçüp gidecek mutlaka (1001 odalı Saray ahalisi de olsanız, dağ başındaki garip çoban da olsanız bir son var ). Asıl olan ne kadar çok yılları tükettiğimiz değil elbet, önemli olan NASIL ve NİÇİN yaşadığımız ve ne kadar YAŞATTIĞIMIZDIR… Özellikle felsefeci dostların kullandığı bu sözü çok severim : ‘’ Bir insan toprağa gömüldüğünde değil, yeryüzünde ismi anılmaz olduğu zaman ölür…’’
 
 
VEDA
Ilık bir eylül sabahında
                      veda edeceğim sizlere
                                                       dostlarım.
Gürültülü yaşadım
                   biliyorum
ama
sessizce ayrılacağım aranızdan
öylesine patırtısız
                gürültüsüz
                öylesine dingin.
Bir çınar yaprağı 
                usulca düşerken  toprağa
ben
hoşça kal diyeceğim
                  tüm sevdalarıma.
Bütün belkilerimi
Bütün acabalarımı
Ah keşkelerimi
Ve
Bütün ayıplarımı
            günahlarımı
            utançlarımı alacağım yanıma.
Seyhan’ın yeşil suyunda yıkayacağım
                                                       terimi.
 
Bütün kızgınlıklarımı
dindiremediğim öfkemi
kağıttan bir kayıkla yollayacağım
                       lacivert denizlerime….
Geride kalan her şeyi;
Sevinçlerimi
Umutlarımı
Şiirlerimi
Şarkılarımı bırakıp ardımda,
Hiç kimse uyanmadan henüz
                  usulca ayrılacağım
                  kardeş sofranızdan.
Farkında bile olmayacaksınız
                                       belki de
Sadece;
bir şiiri
bir şarkıyı mırıldanırken
                     düşeceğim aklınıza
ve 
dudaklarınızın kıyısında
kırık bir gülümseyiş olarak
                                    kalacak adım…

 




Sayı 33 (Temmuz - Ağustos 2016)

Bu yazı 3862 defa okundu.